Once there was a little boy who forgot everything
                    One rainy morning his father wanted to go to the city, but he didn't have a wagon. He called his son and said, "Go to your uncle, boy, and get his wagon for me." On a piece of paper, he wrote, "PLEASE SEND ME YOUR WAGON," because he knew his son forgot things.
                    "Give this piece of paper to your uncle. Don't forget, boy. Don't forget."
                   "Don't forget, boy. Don't forget," the boy repeat.
                    The uncle lived far away and on the way the boy lost his piece of paper. He couldn't find it in the mud. He stood near a tree beside the road. He thought, "What does my father want? What did he say? I'm far from my uncle house, and it's raining. I think I'll go home." So he walked along the road toward his house.
                     “My father said ‘Don’t forget, boy. Don’t forget.’”
                     He was repeating this sentence when he met a man on the road. The man was running because he did not have his umbrella.
                    “Don’t forget, boy. Don’t forget,” said the little boy.
                     The man thought the boy was mocking him. He grabbed him by the ear and said, “Say you’re sorry you did it, or I’ll whip you.”
                    “I’m sorry.”
                     “You learn politeness, or I’ll wash your mouth with soap,” said the man, and he let go of the boy and went along the road.
                     “Wash with soap,” repeated the boy.
                     Just then the boy saw an old woman slip in the mud and fall down. Her hands and clothes got muddy.
                     When he came near the old woman, the boy was still talking to himself. “Wash with soap,” he said.
                     The old woman got out of the slippery mud. She thought the boy was mocking her. She shook her finger at him.
                    “I want to push you in, but I’m too old,” she said.
                     The boy went on. “I want to push you in, but I’m too old,” he repeated.
                     He came to a fisherman by the river. “I want to push you in, but I’m too old,” he said.
                     The fisherman grabbed him and looked at him from head to foot.
                     “What’s your name, little boy?”
                     “Don’t forget, boy. Don’t forget,” said the boy.
                     “What shall I do with you?”
                     “Wash with soap,” said the boy.
                     “I want to push you in the river!”
                     “I want to push you in, but I’m too old,” the boy said.
                     “You’re crazy!” said the fisherman and gave him a push. “Go home to your pa.”
                     The boy ran along. “You’re crazy!,” he repeated to himself. When he came to his home, his father was waiting for him.
                     “Didn’t you get the wagon?” asked the man.
                     “Don’t forget, boy. Don’t forget.”
                     “Well, where is it?” asked the man. “What shall I do without a wagon?”
                     “Wash with soap.”
                     “I’ll have to get myself,” said the man. He pushed his son into the house. “Go in and put on dry pants and dry shirt,” he said.
                     “I want to push you in, but I’m too old,” said the boy.
                     “Boy, do you want a whipping?”
                     “You’re crazy!” said the boy.
                     DO YOU THINK HE GOT A WHIPPING?

@@@@@@

                    ครั้งหนึ่ง มีเด็กชายผู้ลืมทุก ๆ สิ่งอยู่คนหนึ่ง
                    เช้าชุ่มฉ่ำฝนวันหนึ่ง พ่อของเด็กต้องการจะเข้าเมือง แต่เขาไม่มีเกวียน เขาเรียกลูกชายแล้วบอกว่า “ไปหาลุงของลูก นะ ไปนำเกวียนมาให้พ่อ” และให้กระดาษแผ่นหนึ่งที่มีข้อความว่า “กรุณาส่งเกวียนให้ผม” แก่ลูกชาย เพราะเขารู้ว่า ลูกชายขี้ลืม
                    “เอากระดาษแผ่นนี้ให้ลุง อย่าลืม ลูก อย่าลืม”
                    “อย่าลืม ลูก อย่าลืม” เด็กชายท่องให้ขึ้นใจ
                    ลุงอยู่ไกล และ ระหว่างทาง เด็กชายทำกระดาษแผ่นนั้นหาย เขาไม่สามารถหามันได้ในโคลนตม เขายืนใกล้ ๆ ต้นไม้ข้างถนน เขาคิดว่า “พ่อของฉันต้องการอะไรนะ? พ่อ พูดว่าอะไรนะ? ฉันอยู่ไกลจากบ้านลุง แล้วฝนก็กำลังตก ฉันน่าจะกลับบ้าน” ดังนั้นเขาจึงเดินไปตามถนน มุ่งหน้ากลับบ้าน
                    “พ่อฉันพูดว่า ‘อย่าลืม ลูก อย่าลืม’”
                    ขณะที่เขาท่องข้อความนั้นอยู่ เขาได้พบชายคนหนึ่งบนถนน ชานคนนั้นกำลังวิ่ง เพราะเขาไม่มีร่มกันฝน
                    “อย่าลืม ลูก อย่าลืม” เด็กชายท่องออกเสียง
                    ชายที่กำลังวิ่งคิดว่า เด็กชายเยาะเย้ยเขา เขาดึงหูเด็กแล้วพูดว่า “จงพูดว่า ผมขอโทษ ไม่งั้นฉันจะตีแก”
                    “ผมขอโทษ”
                    “แกต้องหัดเรียนรู้ความสุภาพ ไม่งั้นฉันจะล้างปากของแกด้วยสบู่” พูดแล้วก็ปล่อยเด็กไป ส่วนตัวเองก็ไปตามทางของตัว
                    “ล้างด้วยสบู่” เด็กชายท่องคำที่ได้ยินคำใหม่
                    แล้วก็ได้เห็นหญิงชราคนหนึ่ง ลื่นล้ม ในโคลน มือ และ เสื้อผ้าของเธอเปรอะเปื้อนโคลน
                    เมื่อเด็กเดินเข้าใกล้หญิงชรา เขายังคงท่องข้อความอยู่กับตัวเองว่า “ล้างด้วยสบู่”                     หญิงชราลุกขึ้นจากโคลน เธอคิดว่า เด็ก เยาะเย้ยเธอ จึงแกว่งนิ้ว ชี้หน้าเด็ก และพูดว่า “ฉันอยากจะทุ่มแกลงไป, แต่ฉันแก่มากแล้ว”
                    เด็กชายท่องข้อความชุดใหม่ “ฉันอยากจะทุ่มแกลงไป แต่ฉันแก่มากแล้ว”
                    เมื่อเดินมาพบชายหาปลาข้างแม่น้ำ เด็กยังคงท่องบ่นว่า “ฉันอยากจะทุ่มแกลงไป, แต่ฉันแก่มากแล้ว”
                    ชายหาปลา จับเด็กไว้ มองตั้งแต่ หัว ถึง เท้า
                    “เธอชื่ออะไร, เด็กน้อย?”
                    “อย่าลืม ลูก อย่าลืม”
                    “ฉันจะทำอย่างไรกับเธอดีนะ !”
                    “ล้างด้วยสบู่”
                    “ฉันอยากโยนเธอลงแม่น้ำ !”
                    “ฉันอยากทุ่มแกลงไป, แต่ฉันแก่มากแล้ว”
                    “แกมันบ้า!” ชายหาปลาพูดแล้วผลักเด็กออกไป “กลับไปหาพ่อของแก ไป!”
                    เด็กชายวิ่งออกมา และ ท่องจำคำใหม่ว่า “แกมันบ้า!”
                    เมื่อกลับมาถึงบ้าน พ่อ กำลังคอยอยู่ และ ถามว่า
                    “ลูกไม่ได้นำเกวียนมาหรือ?”
                    “อย่าลืม ลูก อย่าลืม”
                    “อย่างนั้น เกวียนอยู่ไหนล่ะ? ฉันจะทำอย่างไร ถ้าไม่มีเกวียน?”
                     “ล้างด้วยสบู่”
                    "“ฉันจะต้องไปเอาเกวียนด้วยตัวเองแล้วละ!” ผู้เป็นพ่อพูด พร้อมกับดันลูกชายให้เข้าไปในบ้าน “เข้าบ้านไปหา กางเกง กับ เสื้อ แห้ง ๆ มาใส่ซะ”
                    “ฉันอยากจะทุ่มแกลงไป, แต่ฉันแก่มากแล้ว!”
                    “อยากโดนตี หรือลูก!”
                    “แกมันบ้า!”

                     ท่านผู้อ่านคิดว่า เด็กน้อยจะโดนตีไหม?                   

@@@@@@